Fray Bernardino de Sahagún, Nahua kültürünü ilgilendiren her şeyin maksimum araştırmacısı olarak düşünülebilir, tüm hayatını geleneklerin, kiplerin, yerlerin, görgü kurallarının, tanrıların, dilin, bilimin, sanatın, yemeklerin derlenmesine ve ardından yazılmasına adamıştır. sosyal organizasyon vb. sözde Mexica.
Fray Bernardino de Sahagún'un araştırmaları olmasaydı, kültürel mirasımızın büyük bir bölümünü kaybedecektik.
FRAY BERNARDINO DE SAHAGÚN'İN HAYATI
Fray Bernardino 1499-1500 yılları arasında İspanya Leon krallığı Sahagún'da doğdu, 1590'da Mexico City'de (Yeni İspanya) öldü. Soyadı Ribeira idi ve onu memleketinin soyadı ile değiştirdi. Salamanca'da okudu ve 1529'da rahip Antonio de Ciudad Rodrigo ve San Francisco Tarikatından diğer 19 erkek kardeşle Yeni İspanya'ya geldi.
Fray Juan de Torquemada'nın belirttiği gibi, "yaşlı dindarların onu kadınların gözünden sakladığını" söyleyen çok iyi bir varlığı vardı.
İkametinin ilk yılları Tlalmanalco'da (1530-1532) geçti ve ardından Xochimilco manastırının koruyucusuydu ve aynı zamanda kurucusuydu (1535).
6 Ocak 1536'da kuruluşundan itibaren beş yıl boyunca Colegio de la Santa Cruz de Tlatelolco'da Latinidad öğretti; ve 1539'da okula bağlı manastırda okuyucuydu. Tarikatının çeşitli görevlerini yerine getirdi, Puebla Vadisi ve volkanlar bölgesinde (1540-1545) yürüdü. Tlatelolco'ya döndü, 1545'ten 1550'ye kadar manastırda kaldı. 1550 ve 1557'de Tula'daydı. Eyalet tanımlayıcısı (1552) ve Michoacán'daki (1558) Kutsal İncil'in gözetiminin ziyaretçisiydi. 1558'de Tepepulco kasabasına nakledildi, 1560'a kadar orada kaldı ve 1561'de tekrar Tlatelolco'ya geçti. Orada, Mexico City'deki Grande de San Francisco manastırında ikamet etmeye gittiği yıl olan 1585'e kadar sürdü ve burada tekrar Tlatelolco'ya dönmek için 1571'e kadar kaldı. 1573'te Tlalmanalco'da vaaz verdi. 1585'ten 1589'a kadar yine eyalet tanımlayıcısı oldu. 90 yaşında veya biraz daha fazla, San Francisco de México Manastırı'nda öldü.
SAHAGÚN VE ARAŞTIRMA YÖNTEMİ
Sağlıklı, güçlü bir adam, çalışkan, ölçülü, ihtiyatlı ve Kızılderililere karşı sevgi dolu bir şöhrete sahip olan iki not, karakterinde önemli görünüyor: fikirleri ve çalışmaları lehine 12 yıllık cömert bir çabayla gösterilen azim; ve tarihi sahnesinin arka planını acı yansımalarla karartan karamsarlık.
İki kültür arasında bir geçiş döneminde yaşadı ve Meksika'nın Avrupalılar tarafından absorbe edilerek yok olacağını fark etti. Yerli dünyanın karmaşıklıklarına tekil bir azim, kısıtlama ve zeka ile girdi. Bir müjdeci olarak hevesi onu etkiledi, çünkü bu bilgiye sahip olarak, yerli pagan diniyle daha iyi savaşmaya ve yerlileri daha kolay Mesih'in inancına dönüştürmeye çalıştı. Müjdeci, tarihçi ve dilbilimci olarak yazdığı eserlerine çeşitli biçimler verdi, onları düzeltti, genişleterek ve ayrı kitaplar olarak yazdı. Kusursuz bir şekilde sahip olduğu bir dil olan Nahuatl'da ve ona Latince ekleyerek İspanyolca yazdı. 1547'den itibaren eski Meksikalıların kültürü, inançları, sanatları ve gelenekleri hakkında araştırma yapmaya ve veri toplamaya başladı. Görevini başarılı bir şekilde yerine getirmek için modern bir araştırma yöntemi icat etti ve başlattı:
a) Colegio de la Santa Cruz de Tlatelolco'nun "romantizm", yani Latince ve İspanyolca'da ilerlemiş öğrencileriyle, anadilleri Nahuatl konusunda uzman oldukları sırada, Nahuatl'da anketler yaptı.
b) Bu anketleri, ona paha biçilmez yardımda bulunan ve Sahagún Muhbirleri olarak bilinen yaşlı yerli halkı gönderen mahallelere veya taraflara yön veren Kızılderililere okudu.
Bu muhbirler üç yerden geliyordu: İlk Anıtları yaptıkları Tepepulco (1558-1560); Scholia ile Anıtları yaptıkları Tlatelolco (15641565) (her iki versiyon da Matritenses Kodları ile özdeşleştirilmiştir); ve Sahagún'un öncekilerden çok daha eksiksiz olan yeni bir versiyonunu yaptığı La Ciudad de México (1566-1571), her zaman Tlatelolco'dan gelen öğrenci ekibinin yardım ettiği. Bu üçüncü kesin metin, Yeni İspanya'nın şeylerinin genel tarihi.
ÇALIŞMASININ İLGİNÇ HEDEFLERİ
1570 yılında, ekonomik nedenlerden ötürü çalışmalarını felç etti ve Hint Adaları Konseyi'ne gönderdiği Tarihinin bir özetini yazmaya zorlandı. Bu metin kayboldu. Bir başka sentez ise Papa Pius V'e gönderildi ve Vatikan Gizli Arşivlerinde saklanıyor. Buna, Yeni İspanya Kızılderililerinin sadakatsizlik zamanlarında kullandıkları putperest güneşlerin Kısa Özeti denir.
Aynı Tarikat'ın keşişlerinin entrikaları nedeniyle, Kral II. Felipe, 1577'de Sahagún'un çalışmalarının tüm versiyonlarını ve kopyalarını, yerli halkın kendi dillerinde korunurlarsa inançlarına bağlı kalmaya devam edeceklerinden korkarak toplamayı emretti. . Bu son emri yerine getiren Sahagún, amiri Fray Rodrigo de Sequera'yı İspanyolca ve Meksika dillerinde bir versiyonunu verdi. Bu versiyon, 1580 yılında, Sequeray'ın El Yazması veya Kopyası olarak bilinen ve Florentine Kodeksi ile özdeşleştirilen Peder Sequera tarafından Avrupa'ya getirildi.
Üç dilli öğrencilerden oluşan ekibi (Latin, İspanyolca ve Nahuatl) Azcapotzalco'dan Antonio Valeriano'dan; Santa Ana veya Tlatelolco mahallelerinden Martín Jacobita; Cuautitlán'dan Pedro de San Buenaventura; ve Andrés Leonardo.
Kopyacıları veya pendolistleri San Martin mahallesinden Diego de Grado'ydu; Utlac mahallesinden Mateo Severino, Xochimilco; ve Tlatelolco'dan Bonifacio Maximiliano ve belki de isimleri kaybolan diğerleri.
Sahagún, ilk olmasa da titiz bir bilimsel araştırma yönteminin yaratıcısıydı, çünkü Fray Andrés de Olmos, araştırmaları sırasında kendisinden önde olduğu için, en bilimsel olanıydı, bu nedenle etnohistorik ve sosyal araştırmaların babası olarak kabul ediliyor. İki buçuk asırdır Peder Lafitan'ı bekleyen Americana, genellikle onun Iroquois araştırmasını ilk büyük etnolog olarak kabul etti. Meksika kültürü ile ilgili muhbirlerinin ağzından olağanüstü bir haber cephaneliği toplamayı başardı.
Üç kategori: tarihsel anlayış içinde derin ortaçağ geleneğinin ilahi, insan ve dünyevi, hepsi Sahagún'un çalışmalarındadır. Dolayısıyla, Tarihini tasavvur etme ve yazma biçiminde, örneğin Bartholomeus Anglicus'un eseri olan De proprietatibus rerum ... en romance (Toledo, 1529), zamanında çok revaçta olan bir kitap ve eserleriyle yakın bir ilişki vardır. Plinio the Elder ve Albertoel Magno tarafından.
Rönesans bilgisi ve Nahuatl kültürü ile modifiye edilmiş ortaçağ tipi bir ansiklopedi olan SuHistoria, öğrenci ekibinin en az 1558'den 1585'e kadar müdahale etmesiyle çeşitli ellerin ve çeşitli tarzların eserlerini sunuyor. İçinde 16. yüzyılın ortalarından itibaren sözde Meksika-Tenochtitlan Okulu-Tenochtitlan'a piktografik bir eğilimle bağlılığı, “canlanan Aztek” tarzı ile meridyen netliği ile algılanıyor.
Nahuatl'ın köklü bir uzmanı ve büyük bir tarihçi olan Francisco del Paso y Troncoso, Madrid ve Floransa'da korunan orijinalleri Historia general de las cosas de Nueva España başlığı altında yayınlayana kadar, tüm bu bol ve muhteşem bilgiler unutulmaya devam etti. Codices matritenses'in kısmi faks baskısı (5 cilt, Madrid, 1905-1907). Serinin ilki olan beşinci cilt, Floransa'daki Laurentian Kütüphanesi'nde saklanan Florentine Codex'in 12 kitabından 157 tabak getiriyor.
Carlos María de Bustamante (3 cilt, 1825-1839), Irineo Paz (4. cilt, 1890-1895) tarafından yapılan baskılar, İspanya'nın San Francisco de Tolosa manastırında bulunan Historiade Sahagún'un bir kopyasından alınmıştır. ) ve Joaquín Ramírez Cabañas (5 cilt, 1938).
İspanyolca'daki en eksiksiz baskı, başlığıyla Peder Ángel María Garibay K. Yeni İspanya'nın şeylerinin genel tarihi, Bernardino de Sahagún tarafından yazılmış ve yerliler tarafından toplanan Meksika dilindeki belgelere dayanmaktadır (5 cilt, 1956).
