Kaynaklar, göller ve barajlar, inatla, farklı yerleri istila eden ve yine de pek çok kişi tarafından beklenmeyen nitelikleri gizleyen nilüfer için bir sığınaktır.
Kaynaklar, göller ve barajlar, inatla, farklı yerleri istila eden ve yine de pek çok kişi tarafından beklenmeyen nitelikleri gizleyen nilüfer için bir sığınaktır.
Yüzen rozetlerle sınırları aştı ve Amazon Nehri'nden Kuzey Amerika'ya kadar nehirleri, kaynakları ve barajları ziyaret etti ve yorulmadan Çin, Lapp ve Afrika akıntılarına yaklaşırken başka yönleri bile biliyordu. Bugün, Afrika Kongo Nehri ve bazı Hindu rezervuarları da size konaklama imkanı sunuyor. Belki de dilsiz uçuşta bir kırlangıç ördeği tohumu unutulmuş bir dereye düşürdü. Belki de fırtına geçişini hızlandırdı ya da garip bitkisel “ovadan” etkilenen biri onu alıp farkında olmadan küçük bir göle dikti. Gerçek şu ki, sıcak veya ılıman iklim, kırlangıç çiçeği, ördek, çay kaşığı, sümbül veya nilüferin yaşamını destekliyor ve tropikal iklim de aynı veya daha fazla şekilde teşvik ediyor.
PEKÜLYAR "DÜZ" GELİŞMELER
Her şey, kayıtsız bir şekilde ilerleyen güzel, kalın yeşil bir noktayla başladı. Kıyıları süzdü, mavnaları okşadı ve bazen sivri uçlu üç leylak rengi mavi yapraklı küpeler taktı. Yerliler şaşkınlıkla ona baktı. Esinti hızını yavaşlattıysa, halı hareketsiz ve beklenti içinde kaldı. Ancak rüzgar nefesini geri kazandığında, ilerlemesi hızlı ve ani bir hal aldı.
Uzaktan bir çiftlik tarlasına benziyordu, güneşin okşamasının altında parlak ve bir natüristin fırçasına ve tuvaline hoş geliyordu. Parıltılar suyu aydınlatmaya ulaştığında, dağınık gölgeler bir duvar halısı gibi görünen şeyi taçlandırdı.
Günler geçtikçe, manto aşılmaz hale geldi; zaten lagünün büyük bir kısmına doğru ilerliyordu. Sonra şaşkınlık şaşkınlığa dönüştü. Haber yayıldı: nilüfer ovası istilaya hazırlanıyordu. Nehir kenarındaki ağaçlar arasında dar koridorlar oluştu ve zamanla bunlar geçilmez hale geldi.
Komşular balık tutmayı bıraktı; İlk başta çok takdir edilen garip karışıklık işini yarıda kesti. Sadık alçılar, avlarını gizleyen kalın engeller gördü. Haftalar geçti ve lagünün deniz canlılarının zengin çeşitliliği azalmaya başladı; daha sonra gizemli kuşatmanın cevabını bulacaklardı.
İlk başta gölün yoğun sığınağının ilgisini çeken düzenli ziyaretçiler, başka dinlenme yerleri aramak için Pazar yürüyüşlerini terk ettiler. Küçük komşu dükkanlar basit kapılarını kapattı ve yabancı selamlar öldü. Nehir trafiği geçişlerini durdurdu. Hidroelektrik santralinin kapıları "tamandalar" tarafından kapatıldı ve aynı şey sulama kanallarının ağızlarında da oldu: ağlar tıkandı. Yeşil kollar da kuşatmaları sırasında eski bir ahşap köprünün direklerine kadar ulaştı ve onları yenene kadar altını oydu.
Şaşkınlık ve kafa karışıklığı daha sonra şoka ve daha sonra korkuya dönüştü. Rahatsızlık büyüdü. Her şey, sığ suların, kara sularda çoğalmaları için daha verimli bir alan bulan yüzen rozetlerin çoğalmasına neden olduğunu gösteriyordu. Kış ve ilkbahar aylarında, kompakt ova yolculuklarını kesintiye uğrattı, düşük sıcaklıklar ve düşük yağış nedeniyle tehdit edildi - buna inanılıyordu. Ancak yaz ve sonbaharda yürüyüşü kontrol edilemezdi; zambak pedleri 60 cm kalınlığa kadar ulaşabilir.
İMHA SAVAŞI
Kalın ve çarpık bankaların yayılması hızlı bir çözüm gerektiriyordu. Ova her yere yayılan bir veba haline geldiğinden, imha girişimleri böylece başladı. Erkekler, herhangi bir teknik kullanmadan, basit aletlerle kararlı elle, organize edip çıkarmaya başladılar. Hayal kırıklığına uğradıklarında, başarıların asgari düzeyde olduğunu ve farkında olmadan zambakın hararetli bir şekilde artmasını tercih ettiklerini, çünkü boyutlarını gevşeterek çoğalmalarından fayda sağladıklarını gözlemlediler. Bir kez daha şaşırarak, köklerin 10 cm ile bir metreden fazla uzunluğa ulaşabildiğini fark ettiler.
Elbette görev çok daha zordu. Yardım istediler ve vebayı ortadan kaldırmayı vaat eden bazı teknisyenlerin işbirliğini aldılar. Kesiciler, budayıcılar, kazıcı taraklar ve hatta mavnalar zambağı toplamaya hazır halde geldi. Ve ateşli görev başladı. Ziyaretçiler, diğer alanlarda harman kullanarak 200 tondan fazla çıkarmayı başardıklarını iddia ettiler. Ancak cesaret verici sonuçlar elde etseler de vebayı yok edemediler. Bir makine yabani otları parçaladı, parçaladı ve sonra onları kıyıya sürüklemekten başka bir traktör sorumlu oldu. Ancak hala yok oluştan söz edilmedi.
Haftalar geçti ve veba, hacmi azalmasına rağmen hüküm sürmeye devam ederken, komşular iş kaynaklarını kaybeden çaresizlikle yaşadılar. Acı çekerek balık popülasyonunun nasıl azaldığını gördüler. Bununla, sadece lezzetli ve karlı avı değil, aynı zamanda çevredeki kayda değer deniz faunasının varlığını da kaybettiler. Bir teknisyen onlara cevabı verdi: zambak, sudan çok fazla oksijen emdiği için hayvan yaşamına zararlıdır - su sümbülünün kimyasal yapısı, değerli sıvının% 90'ını aştığını ortaya koyar - ve böylece engellemenin yanı sıra ekolojik tabloyu değiştirir. planktonun gelişimi, böylece balıklar için yiyeceklerin azalması.
Manuel ve mekanik yöntemlerin kullanımını bitirdikten sonra, en sevdiği yemek yosun olan, ancak aynı şekilde zambağı seven aç sazan ekmeye başvurmak zorunda kaldılar. Deniz ayısı, kıyı lagünlerinin sakinleri ve Meksika Körfezi'nin kıyı şeridi de dağıldı. Bu otçul memeliler farklı suda yaşayan, yüzen veya yeni ortaya çıkan bitkileri yutarlar, ancak düşük sıcaklıklara dayanmazlar ve bazen yayılamazlar. Sazan ve deniz ayısı, yoğun bitki örtüsü engelini aştı ve bu da hareketlerini zorlaştırdı. Bazıları ve diğerleri, bilmeden, garip düzlüğe karşı eylemlerini eklediler, ancak çaba beklenen sonuçları vermedi.
Son olarak, herbisit alanına girmekten başka çare kalmamıştı. Uygulama, başka yerlerde, toksik ve aşındırıcı özellikleriyle yer değiştiren inorganik maddelerin (arsenik oksit veya bakır sülfat gibi) zararlı olduğunu göstermiştir. Bu nedenle organik bir herbisit kullanarak, motorlu pompalarla veya el fıskiyeleriyle püskürterek yok etmeyi denemeye karar verdiler.
Maliyetli yatırım, amin veya ester formunda kullanılan sentetik bir madde olan 2-4D'ye düştü. Uzmanlar, bu bileşiğin sudaki hayvan yaşamına ve dar yapraklı bitkilere zararsız olduğunu ve zambaklar gibi geniş yapraklı bitkilerle savaşmak için uygun olduğunu bildirdi. İlk püskürtmeden sonra herbisit işini yaptı: soldu ve sert otların bir kısmını öldürdü; iki hafta sonra su sümbülü batmaya başladı.
Bazı teknisyenler, hem dozun yanlış hesaplanmasının hem de tedavinin kesilmesinin zambağın coşkulu çoğalmasını destekleyebileceği konusunda uyardı. Ve etkilenen bölgenin özelliklerine ve haşerenin boyutuna bağlı olarak, yıl boyunca üç adede kadar spreyin gerekli olabileceğini de eklediler.
Böylece yüzen gül pencereleri imha edilmeye başlandı, ama daha yapılacak çok şey vardı. Bunlar yalnızca ilk etkili adımlardı ve özellikle çevre üzerindeki olası sonuçları hala bilinmiyordu.
Uzmanlar, manuel yöntemi, mekanik yöntemi ve yiyen balık stoklamasını birleştirmeye devam etmeyi tavsiye ettiler ve doğal düzeni göz ardı etmemeyi önerdiler; yani nilüferleri beraberlerinde diğer dallara doğru taşıyan rüzgarlar ve akıntılar, tabii ki komşuların yardımını kullanarak sorunsuz bir şekilde yollarını çiziyorlar.
PLAGININ DİĞER TARAFI
Su sümbülü dağları daha sonra lagünün kıyısında birikti. Manzara şimdi ne kadar farklıydı, yaralı ve ıssızdı. Deniz faunasına verilen zarar hala soru işareti olarak sunuldu. Zambak sarımsı ve kurumaya başladı, elastikleşirken daha kırılgan hale geldi.
Bazı komşular onu toprakla karıştırmaya karar verdi. Belki kompost olarak kullanılabilir. Ancak zambak pedlerine başka bir gübre eklemeden gerekli nemi korumanın imkansızlığı ile karşı karşıya kaldılar. Diğerleri sığırların “yataklarını” değiştirmeyi seçtiler ve saman yerine su sümbülü koydular. Olabileceğini gösterenler oldu. En iyi sığır tarafından un şeklinde tüketildiğini kabul ederek, pekmezle karıştırılarak, bileşiğe başka bir tat ve doku kazandıran iyi bir yoncadır. Zamanla zambakın protein bakımından düşük olduğu, ancak klorofil açısından zengin olduğu ve bunun için kuru otla desteklenmesi gerektiği sonucuna vardılar; Her şey onun iyi bir yem haline gelebileceğini gösteriyor.
Teknisyenler olası dönüşümü bildirdi. Yabani otun, damıtma işlemiyle, düşük kalori gücüne sahip yakıt gazında ve külleri ile kimyasal gübre elde edilmesini sağladılar. Ancak, tesisin kurutulmasının pahalı olması nedeniyle, içerdiği büyük miktardaki su nedeniyle yavaş bir işlem olmasının yanı sıra, endüstriyel düzeyde tam olarak kullanılmasının henüz mümkün olmadığı konusunda uyardılar. Zambak liflerine gelince, uzmanlar hemiselüloz içerdiklerini, bu yüzden kağıt yapmak için uygun olmadıklarını, ancak selüloz yapmak için iyi bir hammadde olarak kabul edilebileceklerini eklediler.
Stolonlar gün geçtikçe çoğalır, ana bitkiden ayrı ve diğer manzaralarda çoğalır. Valsequillo, Endho, Solís, Tuxpango, Nezahualcóyotl, Sanalona barajları, Chapala gölleri, Pátzcuaro, Cajititlán ve Catemaco, Grijalva ve Usumacinta havzaları, vebanın “düz” hale gelene kadar yayıldığı yerlerden sadece birkaçıdır. Dört ayda, iki bitki 9 m'lik (kare) bir halı oluşturabilir ve bu bazen 24 saat boyunca renklerle süslenir: bu, zambakın ısrarlı varlığıyla çelişen kırılganlığı olan çiçeklerinin ömrü bu kadar kısadır. Bununla birlikte, artık yıkıcı eyleminin bedelini ödeyebilecek ve kanıtlandığı gibi, temsil ettiği tehdidi fayda için tersine çevirebilecek veba.
Kaynak: Bilinmeyen Meksika No. 75 / Şubat 1983
