Hidalgo'nun Huasteca'sında, Meksika'nın çok az uğrak yeri olan bir köşesinde, bazı topluluklar Nahuatl kültürlerinin gururunu kurtarırlar. Festivalin diğer geleneklerinin ötesinde, İspanyol öncesi bir gelenek olan ve sanat kategorisine ulaşan vücut boyama öne çıkıyor.
Şeytan, Coacuilco'da başıboş. Haftalar önce quiquixahuitles çoktan fark etmişti, Antonio oğlunun göğsünü gri çamurla bulaştırdığını söyledi. Tam da elfleri hayal edersem, yaşlı Terencio göz kırpıyor, çantasına bakıyor ve ananas yapraklarına gömülü bir kamış ağızlığı olan tahta bir alet gösteriyor: "bu bir quiquixahuitle". Patlatıyor. Sonra, vadiden dağa ve dağdan vadiye, tatlı ağıtlarının her köyde nasıl duyulduğunu hatırlayın, zincirli yankı, geceden sonra daha hipnotik. Tüm gökyüzü. Sonra sessiz kaldılar ve bu Huasteco karnaval lisanslarının başlangıcıydı.
Güneş, nehrin önünde kumsal görevi gören kayşatışından ışığını çoğaltır. Burada adamlar, küçük Coacuilco topluluğundan, zümrüt bir tepenin eteğinde ve Huejutla de Reyes'ten karayoluyla yarım saat (insan dünyanın yarısına inanabilirdi) toplandı - ama ilk gelen çocuklardı. Coşkulu çalışkanlıkta yaşlılar pigmentleri hazırlar ve diğerleri birbirlerinin bedenlerini boyarlar. Bu soyut canlı resimlerin çeşitli tasarımları benzerlikler taşıyor; en kıskançlıkla özgünlük ararlar. Terencio sırları açığa çıkarma havasında ve beni kovaların gökkuşağını oluşturduğu Calabozo nehrinin kenarına yaklaştırıyor. Kömür, ılık taş, pemuche ağaç kabuğu ve noktaya kadar seyreltilmiş kil renk verir. Vinil toz boyanın da olduğunu kabul etmeden önce gururla "Atalarımızın yolunda" diyor. "Ama Huejutla'daki kadar değil, ha? Orada tembel insanlar unuttu, orada mağazalarda her şeyi alıyorlar ”.
Domuz yağı, su ve hatta yanmış araba yağı ile karıştırılan pigmentler, kromatik kimeralarda başkalaşım geçirmiş insanların ikinci derisidir. Eksik? Tüylü başlıklar, karton şapkalar ve aynı malzemeden palalar. Bu yüzden, şehre doğru yürümeye hazırlanırken şenlik çığlıkları artan bir meko çetemiz var. Juanito kulağıma "Kadınlara git," diye fısıldadı.
"Kadınlar için mi?" Aptalca tekrar ediyorum. Elbette bugün Salı, bizim günümüz. Dün bize yaptıklarının bedelini ödeyecekler.
1,40 yüksekliğinde - ölçü, iki boynuzun çıktığı hasır şapkayı içerir - gövde, arkadaki "eskimiş" efsanesinin çizdiği beyaz şeritleri vurgulamak için bitüm gibi siyahtır. çocuk uluyor ve kalabalığa katılıyor. Gösteriyi kaçırmamak için hızınızı artırmalısınız ...
Paylaşılan parametreler dahilinde, Huasteca of Hidalgo'nun karnavalları topluluktan topluluğa değişir. Beş veya üç gün sürebilirler, daha münzevi veya daha epikurosan olabilirler. Yerli karnavalı, senkretik mükemmellik var ya da olmayacak. Aylar önceden beklediler - bu yüzden Quiquixahuitles sabırsızlığı uyandırmaktan zevk alıyor - beklendiği gibi neşe, dans, oburluk ve kostümler uyandırıyorlar. Bu noktada tuhaflıklar başlıyor: Nahuatl etnik grubun yaşadığı bölge, bugün Mecos olarak adlandırılan eski savaşçılar gibi - daha fazla ayrıntı, daha az ayrıntı - giyinerek İspanyol öncesi gelenekleri yeniden canlandırıyor.
Silahlar ve stratejiler
Juanito devriyelerle yeniden bir araya geldi. Savaşçılar, kadınları hapishane olarak kurulan bir yere götürerek evlere girip çıkıyorlar. Ciddiyet ve etkinlik yalnızca belirgindir. Gözlemlenir görmez zayıflıklar keşfedilir. Kurnaz kadın, nefis zacahuil tamaleleri, fasulye ve kişnişle doldurulmuş susam, pulque bardaklarda kendini nasıl koruyacağını bilir. Kalpleri ve mideleri zayıf olan onlar, intikamı unutarak kolayca pes ediyorlar ve bu tür yiyeceklerin bir gün önce fidye paraları sayesinde yapıldığını. Terencio'nun yeminlerine göre, Pazartesi günü - kadınlar günü - anneler, eşler ve kızları erkekleri yakalamakta başarılıydı. Evlere dans ederek girdiler, aileyle yaşadılar ve hiç beklenmedik bir anda esir alındı. Ya da utanmadan sokaklara attılar, onları boyayla işaretleyerek, bir kahkaha korosu altında on ikiye kadar çıkamayacakları bir alana götürdüler. Ve bu, fonu tamales'e gidecek bir para cezasının ödenmesinden sonra.
Coacuilco'da festivaller sırasında bölgenin kasabalarından bile nadiren ziyaret edilirler. Belki de katı bir senaryo sürdürmek ve karnaval bölümlerini özgürce birleştirmek zorunda hissetmemelerinin nedeni budur. Bir göz açıp kapayıncaya kadar, ödülü kötülüğün sembolü olan karnaval bayrağı olan sahte bir savaşta birleşen paralel hatlarda iki karışık ordu karşı karşıya.
Antropologların, İspanya'dan getirilen "Moors ve Hıristiyanların" mücadelelerinin anıları mı yoksa önceki bir miras mı olduğu konusunda bir tartışma konusu var. Her halükarda, savaş başladığı gibi aniden sona erer ve grup, "uçarken" büyümüş bir komşuyu tahta çıkarmak için evden eve giden bir alay haline gelir. Ve sonra bir başkasına ve bir başkasına. Terence'in paha biçilmez yardımı neşeyi şöyle açıklıyor: “Şeytanları ve kötü şansı kişiden uzaklaştırmak, böylece tüm yıl boyunca mutlu olmaları için bir ayin. Yorulana kadar ya da pulque bitene kadar böyle devam edecekler ... "
Kontrol etmek için beklemiyorum. Sağduyulu bir şekilde vedalaşıyorum ve arabayı beni Jaltocan'a götürecek kilometrelerce karada seyahat etmek için alıyorum. Eşit derecede bir dağ kasabası, ancak daha büyük, iki katlı binalar ve dükkanlarla. Belki de bu, karnavallarındaki kayda değer farklılıkları açıklıyor. Kraliçeler ve comparsalar olan şamandıralar var, ancak mekolar kahramanlar olmaya devam ediyor. Meydanda, metal bir pergola altında ve belediye bandosunun sesleri, İspanyol öncesi renklere bürünmüş erkekler ve kadınlar, en iyi eğlence için yargıçların kararını bekliyor. Onları vücut resimleri, tüyleri, boncukları ve kabukları ile böyle görünce, zamanın sislerinden kurtarılan bir geleneğin ayrıcalıklı bir tanığı gibi hissedilir. Bernal Díaz del Castillo'nun kendisi daha şaşırtıcı güzellikler görmemeliydi.
