Ignacio Manuel Altamirano tarafından yazılan romanın parçası, eserine başlık veren haydutu anlatıyor.
Otuzlu yaşlarında, uzun boylu, orantılı, sırtı Herkül'e sahip ve kelimenin tam anlamıyla gümüşle kaplı genç bir adamdı. Bindiği at mükemmel bir kuzukulağıydı, yüksekliği iyi, kaslı, sağlam bir buluşması, küçük toynakları, tüm dağ atları gibi güçlü kalçaları, ince boynu, zeki ve dik kafasıyla. Çiftçilerin "dövüş atı" dediği şey buydu.
Sürücü o zamanın haydutları gibi giyinmişti ve bizim charrolarımız gibi bugünün en karakterleri. Gümüş işlemeli koyu renkli kumaş bir ceket, aynı metalden zincirler ve bağcıklarla birleştirilmiş çift sıra gümüş “arma” ile pantolon giyiyordu; kendini koyu yünden, geniş ve yayılmış kenarları olan ve altlarında ve üstlerinde altın yıldızlarla işlenmiş geniş ve kalın gümüş bir şerit olan bir şapka ile örttü; Yuvarlak ve düzleştirilmiş kupanın etrafı çift gümüş bir şal ile çevriliydi ve üzerine altın yüzüklerle biten boğalar şeklinde iki gümüş levhanın her iki tarafına düştü.
Yüzünü kapattığı atkının yanı sıra yeleğinin altına yün bir gömlek ve kemerinde gümüş işlemeli siyah rugan kılıflarında bir çift fildişi saplı tabanca giydi. Kemerin üzerine, tüfek fişekleriyle doldurulmuş, kartuş kemer şeklinde çift deri bir kayış olan "kanana" ve eyerin üzerinde, aynı malzeme ile işlenmiş, kılıfına gümüş saplı bir pala bağlanmıştır.
Bindiği eyer cömertçe gümüşle işlenmişti, büyük kafa, fayans ve üzengiler gibi bir gümüş kütlesiydi ve atın dizginleri şapetler, yıldızlar ve hayali figürlerle doluydu. Siyah kovboyun üstünde, güzel keçi kılı ve eyerden sarkan, yine işlemeli kılıfına bir tüfek astı ve döşemenin arkasında büyük bir lastik pelerin bağlı olduğu görülüyordu. Ve her yerde gümüş: eyerdeki işlemelerde, kulpta, örtülerde, eyerin başından sarkan kaplan derisi çatlaklarında, mahmuzlarda, her şeyde. Bu çok fazla gümüştü ve her yerde onu savurma çabası belliydi. Küstah, alaycı, tatsız bir gösteriydi. Ay ışığı tüm bu kıyafeti parlattı ve sürücüye bir tür gümüş zırhı içinde garip bir hayalet görünümü verdi; boğa yüzüğü pikadoru veya rengarenk Kutsal Hafta yüzbaşı gibi bir şey. ...
Ay zirvesindeydi ve gece on birdi. Bu hızlı incelemeden sonra "gümüş", ağaçlarla dolu bir kenarın yanındaki nehrin yatağına doğru bir kıvrıma çekildi ve orada gölgede mükemmel bir şekilde gizlenmiş ve kuru ve kumlu sahile adım attı. İpi çözdü, dizginini atından çıkardı ve kementinden alarak kısa bir mesafe su içmek için bıraktı. Hayvanın ihtiyacı karşılandıktan sonra, onunla tekrar yüzleşip çevik bir şekilde üzerine atladı, nehri geçerek kıyıya çıkan ve ağaçların çitlerinin oluşturduğu dar ve gölgeli ara sokaklardan birine girdi. meyve bahçeleri.
Geniş ve görkemli bir bahçenin taş çitlerine ulaşıncaya kadar birkaç dakika mütevazı ve hızlı yürüdü. Orada, yapraklı dalları bir tonoz gibi sokağın tüm genişliğini kaplayan devasa bir sapotun dibinde durdu ve gözleriyle muhafazayı kaplayan yoğun gölgeye girmeye çalışırken, bir tür cazibe sesini arka arkaya iki kez ifade etmekle yetindi. :
-Psst ... psst ...! Aynı türden bir başkasının yanıtladığı çitten, yakında beyaz bir figür belirdi.
-Manuelita! - alçak bir sesle "gümüş" dedi
-Benim Zarco, işte buradayım! tatlı bir kadının sesine cevap verdi.
Bu adam, adı tüm bölgeyi terörle dolduran ünlü haydut Zarco'ydu.
